தேனிலவின் பின் பல நிலவு-7

சென்னையில் வீட்டுக்குப் போய் சேர்ந்த போது அமீர் வாசலிலேயே ஓடி வந்து நின்றான். ஹாய் சரண் என்று அவன் சொன்னாலும் அவன் கண்கள் பூஜா மீதே தான் இருந்தன. பூஜா ஜீன்ஸும் டீ ஷர்ட்டும் அணிந்திருந்தாள். அவளின் இரண்டு பெரிய பந்துகளும் டீஷர்ட்டில் முரட்டுத் தனமாய் துருத்திக் கொண்டு முன்னேறி திமிறிக் கொண்டு இருந்தன. அவன் பார்வையாலேயே துகிலுரித்துக் கொண்டிருந்தான்.

ஹாய் அமீர். மீட் மை ஒய்ப் பூஜா. பூஜா இது அமீர். என் ஃப்ரண்ட். பக்கத்து வீட்டில் இருக்கிறான். சேலத்தில் பீஈ படிக்கிறான்.

பூஜா ஹாய் என்று கை நீட்ட அமீர் மகிழ்ச்சியோடு கைகுடுத்தான். ஹாய்

நாங்கள் உள்ளே போனோம். அமீர் எங்கள் லக்கேஜ்களை எடுத்துக் கொண்டு வந்து உள்ளே வைத்தான். பூஜா நடக்கையில் பந்துகள் துள்ள அவள் போக வர அதையே பார்த்துக் கொண்டு என்னிடம் ஏதோ பேசினான்.

நான் சொன்னேன். அமீர் என்னையும் பாருடா

அமீருக்கு முகம் சிவந்து விட்டது. சாரி சரண். வேறெதையும் பார்க்க முடியவில்லை

இட்ஸ் ஓகே மேன்.. அழகை பார்க்கறதில் தப்பில்லை. எனக்கு இதில் ஆட்சேபணை இல்லை. நானும் நீயும் எவ்வளவு க்ளோஸ். நமக்குள்ள என்ன?

அவன் முகம் பிரகாசமானது. ரியலி, தேங்க்யூ

போகும் போது என் காதில் ரகசியமாய் கேட்டான். ஒன்னு கேட்டா தப்பா நினக்க மாட்டீர்களே சரண்.

கேள் அமீர்

ஒரிஜினல் தானா இல்லை பேடு ஏதாவது?

நான் சிரித்தேன். 100 சதவீத ஒரிஜினல். பிரம்மன் டிரேட் மார்க்.

லக்கி மேன் நீங்கள் சரண்.

அவன் காலேஜ் போன பின் அவன் தாய் நூர்ஜஹான் எங்கள் வீட்டுக்கு வந்தாள். முகம் தவிர உடலெல்லாம் துணி. வந்தவள் என் மனைவியிடம் சிறிது நேரம் பேசி விட்டு என்ன உதவி வேண்டுமானாலும் கேள் என்று சொல்லி விட்டு போனாள்.

சாயங்காலம் காலேஜ் விட்டவுடன் அமீர் எங்கள் வீட்டுக்கு வந்தான். முதலில் எல்லாம் வாரத்தில் சனி இரவு தான் அதிகம் வருவான். நான் ப்ளூ பிலிம் பார்ப்பது அதிகம் அன்று தான். ஞாயிறு லேட்டாக எழுந்திருக்கலாம் என்பதால். ஆனால் இப்போது அவன் வந்தது பூஜாவைப் பார்க்க என்று புரிந்து உள்ளே சிரித்துக் கொண்டேன். அவன் அழகாய் சாக்லேட் பேபி போல இருந்ததாலும், நன்றாக பேசியதாலும் பூஜாவுக்கும் அவனை பிடித்திருந்தது. இரண்டே நாளில் எல்லா சப்ஜெக்டையும் பேசும் அளவு அவளுடன் அவன் க்ளோஸ் ஆகி விட்டான். முதலில் அக்கா என்று அவளை கூப்பிட்டான். என் மனைவி பூஜா என்று கூப்பிடு போதும் என்று சொல்லி விட்டாள். என்னைப் போலவே அவளையும் பெயர் வைத்துக் கூப்பிட்டாலும் நீங்கள் என்றே மரியாதையாகவே அழைத்தான். அவள் எந்த உடையில் இருந்தாலும் அது வழியாக தெரியும் முலையழகை ரசித்துக் கொண்டே தான் அவன் பேசினான்.

பூஜாவும் நூர்ஜஹானிடம் நன்றாகவே பேசினாள். கல்யாணமாகி ஒரு வருடம் கழித்து அமிர் பிறந்ததாகவும், அமீர் பிறந்து ஆறு மாதத்தில் கணவர் இறந்து விட்டதாகவும் நூர்ஜஹான் சொன்னாள். பூஜா என்னிடம் வீட்டுக்கு வந்து அனுதாபப்பட்டாள். பாவம். என்ன வாழ்க்கை. அவர்களுக்கும் உணர்ச்சிகள் இருக்காதா? பதினெட்டு வருஷமாய் இப்படி வாழ்கிறார்கள். அது ஏன் அப்படி துணி மூட்டைக்குள் இருக்கிறார்கள்?

நான் சொன்னேன். உண்மையில் அது சரியான நாட்டுக்கட்டை. நம் கல்யாணத்திற்கு முன் எத்தனையோ தடவை அவளை நினைத்து கையடித்து இருக்கிறேன் பூஜா

ஏதாவது செய்ய டிரை செய்திருக்கிறது தானே. அவர்களுக்கும் ரிலீப் ஆக இருந்திருக்கும்.

அவள் பேசுவதே இல்லை. அதிகமாய் வெளியே வருவதும் இல்லை. பின் எப்படி?

அன்று அமீருடன் தனியாக பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது நூர்ஜஹான் பற்றி பூஜா பேசினாள். 18 வருடங்கள் கணவனில்லாமல் தன் இளமைக்காலத்தை கழித்ததில் எவ்வளவு சிரமப்பட்டிருப்பார்கள் என்பதெல்லாம் சொன்னாள்.

அமீர் சொன்னான். தாத்தா பாட்டி இன்னொரு கல்யாணம் செய்ய எவ்வளவோ வற்புறுத்தினார்கள். ஆனால் அம்மா என்னை வளர்த்துவது தான் முக்கியம் என்று சொல்லி விட்டார்கள்.

நீ தான் வளர்ந்து விட்டாயே. இனியாவது அவர்கள் வாழ்க்கையில் சந்தோஷத்தை நீ ஏற்படுத்திக் கொடுக்கலாமே. இன்னும் அவர்கள் இளமையாக தானே இருக்கிறார்கள். கல்யாணமோ இல்லை நல்ல நட்பான ஆண் துணையோ இருப்பது நல்லது தானே. நீயும் இங்கே இல்லை. லீவில் தான் வருகிறாய் என்று பூஜா இழுத்தாள்

அமீர் யோசித்தான். பிறகு சொன்னான். இன்னொரு கல்யாணத்திற்கு ஒத்துக் கொள்ள மாட்டார்கள். பிரச்னை ஏற்படுத்தாத ஆண் துணை என்றால் உங்கள் கல்யாணத்திற்கு முன்பாவது சரண் கிட்ட கேட்டிருக்கலாம். இப்ப சான்சே இல்லை.

ஏன் சான்ஸ் இல்லை.

உங்க மாதிரி இவ்வளவு அழகாய் (சொல்லும் போது டீ ஷர்ட்டுக்குள் விடுதலைக்கு போராடிக் கொண்டிருந்த அவள் முயல்குட்டிகளையே பார்த்தான்) ஒய்ப் கிடைத்த பிறகு அவர் ஏன் ஒத்துக் கொள்ளப் போகிறார்.

பூஜா சொன்னாள். வெரைட்டி விரும்பாத ஆளே இல்லை. அப்படி இல்லா விட்டாலும் நான் சரணை சம்மதிக்க வைக்கிறேன். நீ யோசித்து பார்.

அமீர் மறு நாள் காலை வந்த போது பூஜா ஒரு சின்ன டீ ஷர்ட்டும் ஜீன்சும் போட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அவள் பால் பந்துகள் சிறிது வெளியே பிதுங்கி நின்றன. அதிலும் அவள் அன்று உள்ளே ப்ரா போடாததால் முலைக்காம்புகள் டீஷர்ட்டில் மார்க் செய்து துருத்திக் கொண்டிருந்தன. அமீர் ஒரு நிமிஷம் மூச்சு விட மறந்தான். இத்தனை நாள் தெரியாத பட்டன்கள் இன்று மட்டும் தெரிகின்றதென்றால் இன்று ப்ரா அவள் போடவில்லை என்று கண்டு பிடித்தான். ப்ரா போடாமலேயே தொங்காமல் கிண் என்று நிற்கும் அந்தப் பந்துகளை பிடித்து கசக்கி சாப்பிட வேண்டும் என்ற வெறி அவனுக்குள்ளே வந்தது.

என்னிடம் வந்து வெளிப்படையாக சொன்னான். சரண். பூஜா இப்படியே டிரஸ் செய்தாங்கன்னா எனக்கே தெரியாம பட்டனை அமுக்கினாலும் அமுக்கிடுவேன்.

நான் சிரித்தேன். இங்கு வந்தது முதல் பூஜா டீஷர்ட் ஜீன்ஸ் பேண்டில் தான் புல் கவராகி இருக்கிறாள். ஏதோ இன்று தான முலையை கொஞ்சம் காட்டி இருக்கிறாள். அதற்கே இப்படி டென்ஷன் ஆகிறான். ரோஷன் பார்த்தது மாதிரி பார்த்திருந்தால் என்ன செய்திருப்பான். நான் சொன்னேன். பூஜா ஒத்துகிட்டா நீ என்ன செய்தாலும் ஐ டோண்ட் கேர்

அமீர் கேட்டான். ஆர் யூ சீரியஸ்?

யெஸ்

அமீர் அன்று நிறைய நேரம் யோசித்தான். ஒரு வேளை சரணுக்கும் அம்மாவுக்கும் நட்பு ஏற்படுத்திக் கொடுத்தால் அம்மாவுக்கும் சுகம் கிடைக்கும். சரணும் ரிட்டர்ன் ஃபேவர் செய்யலாம். பூஜாவுடன் உள்ள நட்பை கொஞ்சம் இண்டிமேட்டாகவும் கொண்டு போக முடியும். யார் கண்டார்கள் சீக்கிரமே அந்த கொழுப்பெடுத்த முலைகளின் பட்டன்களை சீக்கிரமே அழுத்தி பிசைய சந்தர்ப்பம் கிடைத்தாலும் கிடைக்கலாம். அதற்கு மேலேயும் செய்து அவளை அனுபவிக்க முடியலாம்.

இந்த யோசனை வந்தவுடன் அவன் திவிரமாக திட்டம் போட ஆரம்பித்தான்.